دل ما به دور رویت ز چمن فَراغ دارد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 دل ما به دور رویت ز چمن فَراغ دارد که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد
2 سرِ ما فرونیاید به کمانِ ابروی کس که درون گوشه گیران، ز جهان فَراغ دارد
3 ز بنفشه تاب دارم که ز زلفِ او زند دم تو سیاهِ کم بها بین، که چه در دِماغ دارد
4 به چمن خُرام و بنگر برِ تختِ گل که لاله به ندیمِ شاه ماند که به کف ایاغ دارد
5 شبِ ظلمت و بیابان، به کجا توان رسیدن؟ مگر آن که شمعِ رویت به رَهَم چراغ دارد
6 من و شمعِ صبحگاهی سِزَد ار به هم بِگرییم که بسوختیم و از ما بتِ ما فَراغ دارد
7 سِزَدم چو ابرِ بهمن که بر این چمن بِگریَم طرب آشیانِ بلبل، بنگر که زاغ دارد
8 سرِ درسِ عشق دارد دلِ دردمند حافظ که نه خاطرِ تماشا نه هوای باغ دارد
معنی شعر:
انزوا و گوشه گیری، غصه خوردن و ملول و محزون بودن سودی برایت ندارد. دینا بی ارزش تر از آن است که برای آن غصه بخوری. به خودت بیا و ذات وجودی خودت را بشناس. تلاش و کوشش کن. از دلسردی و انزوا بپرهیز. از کارهای بیهوده دوری کن. مطمئن باش زندگی روی خوشش را به تو نشان خواهد داد.