1 جنس ما با این‌کسادی قیمتی فهمیده است وین حباب پوچ خود را باگهر سنجیده است

2 هرکس از سیر بهار بیخودی آگاه نیست دیده هرجامحو حیرت می‌شدگل چیده است

3 بوالهوس نبود حریف عرصه‌گاه جلوه‌اش حسن او از چشم مشتاقان زره پوشیده است

4 ناله‌ام‌، در وعده‌گاه وصل‌، خارج نغمه نیست می‌دهم آواز، تا بختم‌کجا خوابیده است

5 نقدگردون نیست غیر از اعتبارات خیال چون حباب این‌کاسهٔ وهم ازهوا بالیده است

6 درد دوری را علاجی جز امید وصل نیست مرهمی دارد به خاطر زخم‌اگر خندیده است

7 دود دل آخر به چندین شعله خواهد موج زد شمع این بزمم هنوزم یک مژه جنبیده است

8 زین گذرگاه نزاکت بی‌تأمل نگذری عالمی خورده‌ست برهم تا مژه لغزیده است

9 آرزو از فیض عام بیخودی نومید نیست من اگرگردش نگشتم رنگ‌من‌گردیده است

10 نیست بیدل وحشتم جز پاس ناموس جنون کسوت عریان‌تنیها دامن از من چیده است