گرنه گل ناله ای از مرغ چمن از طبیب اصفهانی غزل 71

1 گرنه گل ناله ای از مرغ چمن گوش کند ناله را مرغ چمن به که فراموش کند

2 نالم از دیده تر تابکی از مشت خسی هر نفس آتشی افروزم و خاموش کند

3 در کنار توازین رشگ خورم خون که مباد با خیال تو کسی دست در آغوش کند

4 تا بکی جور جوانان قصب پوش مگر اثری ناله پیران خشن پوش کند

5 سادگی بین که باین سست وفا یار طبیب بسته ام عهدی و دانم که فراموش کند