قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 146

1 قوم دیگر سخت پنهان می‌روند شهرهٔ خلقان ظاهر کی شوند

2 این همه دارند و چشم هیچ کس بر نیفتد بر کیاشان یک نفس

3 هم کرامتشان هم ایشان در حرم نامشان را نشنوند ابدال هم

4 یا نمی‌دانی کرمهای خدا کو ترا می‌خواند آن سو که بیا

5 شش جهت عالم همه اکرام اوست هر طرف که بنگری اعلام اوست

6 چون کریمی گویدت آتش در آ اندر آ زود و مگو سوزد مرا