یا رب این شمع دل افروز ز کاشانهٔ کیست؟
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 یا رب این شمع دل افروز ز کاشانهٔ کیست؟ جانِ ما سوخت، بپرسید که جانانه کیست؟
2 حالیا خانه براندازِ دل و دین من است تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست
3 بادهٔ لعل لبش کز لبِ من دور مباد راحِ روح که و پیمان ده پیمانه کیست؟
4 دولتِ صحبتِ آن شمعِ سعادت پرتو بازپرسید خدا را که به پروانهٔ کیست؟
5 می‌دهد هر کَسَش افسونی و معلوم نشد که دلِ نازکِ او مایلِ افسانه کیست
6 یا رب آن شاهوَشِ ماه رخِ زهره جبین دُرِّ یکتایِ که و گوهر یک دانهٔ کیست؟
7 گفتم آه از دلِ دیوانهٔ حافظ بی تو زیرِ لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست؟
معنی شعر:
تا زندگی هست زندگی باید کرد. نا امیدو مشو و حسرت چیزهای از دست رفته را مخور. دوباره تلاش کن و شک و دودلی را از خود دور بساز. مطمئنا با سعی و ثبات قدم موفق خواهی شد.