یا وصل تو را نشانه بایستی از خاقانی شروانی غزل 341

1 یا وصل تو را نشانه بایستی یا درد مرا کرانه بایستی

2 می‌سوزم ازین غم و نمی‌بیند این آتش را زبانه بایستی

3 گفتی به طلب رسی به کوی ما خود کوی تو را نشانه بایستی

4 تا دل به وصال تو رسد روزی در عهدهٔ آن زمانه بایستی

5 خود را سگ کوی تو گمان بردم این قدر گمان خطا نه بایستی

6 محروم ز آستانه‌ات هستم سگ محرم آستانه بایستی

7 بر هیچم هر زمان بیازاری آزار تو را بهانه بایستی

8 گر دهر، دو روی و بخت ده رنگ است باری دل تو یگانه بایستی

9 آوخ همه نقب بر خراب آمد یک نقب به گنج‌خانه بایستی

10 بر ابلق آسمان ز زلف تو شیب سر تازیانه بایستی

11 در زلف تو ز آبنوس روز و شب از دست مشاطه شانه بایستی

12 در دانهٔ دل نماند مغز آوخ در خوشهٔ عمر دانه بایستی

13 خاقانی فسانه شد عشقت در دست تو این فسانه بایستی