باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1104

1 باز شد در عاشقی بابی دگر بر جمال یوسفی تابی دگر

2 مژده بیداران راه عشق را آنک دیدم دوش من خوابی دگر

3 ساخته شد از برای طالبان غیر این اسباب اسبابی دگر

4 ابرها گر می‌نبارد نقد شد از برای زندگی آبی دگر

5 یارکان سرکش شدند و حق بداد غیر این اصحاب اصحابی دگر

6 سبزه زار عشق را معمور کرد عاشقان را دشت و دولابی دگر

7 وین جگرهایی که بد پرزخم عشق شد درآویزان به قلابی دگر

8 عشق اگر بدنام گردد غم مخور عشق دارد نام و القابی دگر

9 کفشگر گر خشم گیرد چاره شد صوفیان را نعل و قبقابی دگر

10 گر نداند حرف صوفی دان که هست دردهای عشق را بابی دگر

11 از هوای شمس دین آموختم جانب تبریز آدابی دگر