بگشای چشم و ، ژرف از کسایی مروزی دیوان اشعار 16

1 بگشای چشم و ، ژرف نگه کن به شنبلید تابان به سان گوهر ، اندر میان خوید

2 بر سان عاشقی که ز شرم رخان خویش دیبای سبز را به رخ خویش بر کشید