آمد نگار بر در دل از ابراهیم شاهدی دده غزل 107

1 آمد نگار بر در دل دیده باز کن بنشین به عیش و در ز رقیبان فراز کن

2 با یار نازنین چو بیابی مقام امن چندانکه ناز بیش کند تو نیاز کن

3 مطرب بیا که یار ندیم است و گل ببار آهنگ عاشقانه در این پرده ساز کن

4 از سیر آن دهن که نیاید سخن چه سود ای دل که گفت با تو که افشای راز کن

5 جانا چو عفو می کنی از جرم ما بگیر ور می کشی به جانب ما دیده باز کن

6 ای شاهدی مراد دل از هیچ کس مجوی روی نیاز را به در بی نیاز کن