یکی از حکما پسر را نهی از سعدی شیرازی گلستان 7

یکی از حکما پسر را نهی همی‌کرد از بسیار خوردن که سیری مردم را رنجور کند. ,

گفت: ای پدر! گرسنگی خلق را بکشد، نشنیده‌ای که ظریفان گفته‌اند به سیری مردن به که گرسنگی بردن. ,

گفت: اندازه نگهدار، کُلوا وَ اشرَبوا وَ لا تُسْرِفوا. ,

4 نه چندان بخور کز دهانت بر آید نه چندان که از ضعف جانت بر آید

5 با آن که در وجود طعام است عیش نفس رنج آورد طعام که بیش از قدر بود

6 گر گلشکر خوری به تکلف زیان کند ور نان خشک دیر خوری گلشکر بود

رنجوری را گفتند: دلت چه می‌خواهد؟ ,

گفت: آن که دلم چیزی نخواهد. ,

9 معده چو کج گشت و شکم درد خاست سود ندارد همه اسباب راست