از بهترین سلالهٔ آدم از حکیم سبزواری غزل 147

1 از بهترین سلالهٔ آدم توئی بهین بر مهترین کلالهٔ حوا توئی مهین

2 در خاتم رسالتی ای ختم انبیا همچو نگین به خاتم و چون نقش درنگین

3 تو بَدرِ ازهری و همه انبیا سُها تو مهر انوری و نجومند مرسلین

4 بحر است علم و طفل دبستانت ار بود آن بحر بیکران و پر از لؤلؤ ثمین

5 پیشت خرد زدانش اگردم زند چنانست کاید مگس بعرصهٔ عنقا کند طنین

6 اندر بیان بدیع معانی حکمتت چون در شکر حلاوت و شهد اندر انگبین

7 از شوق ذروهٔ تو فلاطون فیلسوف مست و خراب بوده و چون باده خم نشین

8 اسرار در جمال و جلال تو فانی است صل علیک ثم علی آل اجمعین