شبی اگر بکشد درد آرزوی از حسین خوارزمی غزل 177

1 شبی اگر بکشد درد آرزوی توام نسیم صبح دهد زندگی ببوی توام

2 تن از هوای لحد خاک تیره گشت و هنوز ز دل نمیرود ای جان هوای روی توام

3 مرا چه زهره که لاف از غلامی تو زنم غلام حلقه بگوش سگان کوی توام

4 در آن امید که روزی وصال دریابم گذشت عمر گرامی بجستجوی توام

5 کشان کشان ببهشتم برند و من نروم که دل نمیکشد ای دوست جز بسوی توام

6 حدیث جنت و دوزخ کنند مردم لیک مرا از آن چه خبر چون بگفتگوی توام

7 در آرزوی تو عمرم گذشت همچو حسین هنوز واله و شیدا از آرزوی توام