شبی پرسیدم از خلوت نشینی از نیر تبریزی غزل 141

1 شبی پرسیدم از خلوت نشینی حریفی نکته سنج و خرده بینی

2 ز استغنای عشق و کبر مستی بکونین بر فشانده آستینی

3 که احمد گر بود سرّ احد چیست ز میمش در میان فرق مبینی

4 قدح لبریز کرد از بادۀ ناب ز خویشم برد با یک ساتکینی

5 در آنمستی بگوشم هاتف غیب ز خواجه خواند شعر دل نشینی

6 که ای صوفی شراب انگه شود صاف که در شیشه بماند اربعینی