1 شبی در خواب دید آن مردِ مشتاق که بس گریانستی بوبکر ورّاق

2 بدو گفتا که ای مرد خدائی بدین زاری چنین گریان چرائی

3 چنین گفت او که چون گریان نباشم ز پای افتاده سر گردان نباشم؟

4 که امروزی درین جائی نشستم درین یکپاره گورستان که هستم

5 زده مُرده که آوردند امروز یکی ایمان نبرد این بس بوَد سوز

6 کسی را دین بوَد هفتاد ساله بکفرش چون توان دیدن حواله؟

7 کنون هم گریه و هم سوزم اینست چه گویم، نقدِ امروزم هم اینست

8 عزیزا کار مشکل می‌نماید ولیکن خلق غافل می‌نماید

9 ز خوف عاقبت هر کو خبر یافت بنَو هر لحظه اندوهی دگر یافت

10 ز خوف ره میان کفر و ایمان نه کافر خواند خود را نه مسلمان

11 میان کفر و دین بنشست ناکام که تا آن آب چون آید سر انجام