یک دست به مصحفیم از اوحدالدین کرمانی رباعی 212

1 می کن ستمی و هر چه بادا بادا کم گیر دمی و هر چه بادا بادا

2 از سود و زیانِ آنچ نامش عمر است ماییم و دمی و هرچ بادا بادا

1 زنهار تو ای دل زخدا آگه باش چندانک تو را جهد بود در ره باش

2 در بند زر و سیم تو تاکی باشی رو طالب لا اله الّا الله باش

1 تا یوسف دل را نکنی از بن چاه یعقوب خرد ضریر باشد در راه

2 خواهی که عزیز مصر باشی در راه از عشق کمر ببند و از صدق کلاه