چون شخص به نورِ از اوحدالدین کرمانی رباعی 29

1 لطف تو و قهر تو همیشه به هم است لکن چو ضعیفیم به جان در ستم است

2 ای آنکه ز هیچ هر چه خواهی بکنی با من همه آن کن که طریق کرم است

1 ره پرخطر است زینهار آگه باش با هرک ره او طلبد همره باش

2 تسبیح و سجاده کفر و ایمان نبود مطلوب یکی است، راه گو پنجه باش

1 بی نیش مگس به نوش شهدی نرسی بی جان کنشی به نیک عهدی نرسی

2 ننهاده به جهد هیچ کس را ندهند لیکن بنهاده جز به جهدی نرسی