یک روز بیوفتی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 455

1 آن یار که عهد دوستداری بشکست میرفت و منش گرفته دامن در دست

2 می‌گفت دگر باره به خواب‌م بینی پنداشت که بعد ازو مرا خوابی هست

1 عقرب سر زلف یار و مه پیکر اوست با این همه کبر و ناز کاندر سر اوست

2 شیرین دهنی و شهد در شکر اوست فرمانده روزگار فرمانبر اوست

1 تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت مسکین دل رنجور من از درد گداخت

2 گویا که ز روز گار دردی دارد این درد که در پای تو خود را انداخت

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما