یکی را از علما پرسیدند از سعدی شیرازی گلستان 12

1 گر ز هفت آسمان گزند آید راست بر عضو مستمند آید

1 دیر آمدی ای نگار سرمست زودت ندهیم دامن از دست

2 بر آتش عشقت آب تدبیر چندان که زدیم بازننشست

1 کیست آن لعبت خندان که پری وار برفت که قرار از دل دیوانه به یک بار برفت

2 باد بوی گل رویش به گلستان آورد آب گلزار بشد رونق عطار برفت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت