میرزاده عشقی

باری ازین عمر سفله سیر از میرزاده عشقی قصیده 9

قصیده 9 ام از 117 غزلیات و قصاید

خانه / میرزاده عشقی / دیوان اشعار میرزاده عشقی / غزلیات و قصاید در دیوان اشعار / قصیده شماره 9

1 باری ازین عمر سفله سیر شدم سیر تازه جوانم ز غصه پیر شدم پیر

2 پیر پسند ای عروس مرگ! چرائی؟ من که جوانم، چه عیب دارم «بی پیر»؟

3 زود به من هر چه می کنی، بکن ای دهر! آنچه ز دست آید، مباد کنی دیر!

4 از چه بر اوضاع کائنات نخندم؟ مسخره بازیست این جهان زبر و زیر!

5 آخر انصاف برده، ای فلک انصاف! اندک وجدان، ای آسمان مه و تیر!

6 گرسنه من، نجل نان مدام خورد خر برهنه من، پوستین خز، تن خنزیر؟

میرزاده عشقی

شعر شعر کهن قصیده میرزاده عشقی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از میرزاده عشقی

1 چراغ الذاکرین، آن مرد جیغو کند در مجلس شوری هیاهو

2 چراغ الذاکرین، مانند زاغ است گمان دارد که مجلس مثل باغ است

1 بتا دیشب در آن کشتی که بردی بر مدا ما را نمی‌دانم خدا می‌بردمان یا ناخدا ما را

2 همی‌دانم که راند از آن خطر، دیشب خدا ما را ندیدی چون کشاندی سیل موج، از هرکجا ما را

1 آتشین طبع تو عشقی که روانست چو آب رخ دوشیزه فکر از چه فکنده است نقاب

2 در حجاب است سخن گر چه بود ضد حجاب بس خرابی ز حجاب است که ناید به حساب

1 جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند اگر چندی چنین ماندست، بیش از این نمی‌ماند

2 به چندین سال عمر، این نکته را هر سال سنجیدی که آن اوضاع دی، در فصل فروردین نمی‌ماند

شاعر شعر باری ازین عمر سفله سیر شدم سیر میرزاده عشقی می باشد.

این شعر در قرن 14 سروده شده است.

قالب شعر باری ازین عمر سفله سیر شدم سیر قصیده است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, مرگ, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, مرگ, می‌نوشی است.

شعربعدی

117 / 9

شعرقبلی

بنر