بار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1601

1 بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم یار آمد در میان ما از میان برخاستیم

2 از فنا رو تافتیم و در بقا دربافتیم بی‌نشان را یافتیم و از نشان برخاستیم

3 گرد از دریا برآوردیم و دود از نه فلک از زمان و از زمین و آسمان برخاستیم

4 هین که مستان آمدند و راه را خالی کنید نی غلط گفتم ز راه و راهبان برخاستیم

5 آتش جان سر برآورد از زمین کالبد خاست افغان از دل و ما چون فغان برخاستیم

6 کم سخن گوییم وگر گوییم کم کس پی برد باده افزون کن که ما با کم زنان برخاستیم

7 هستی است آن زنان و کار مردان نیستی است شکر کاندر نیستی ما پهلوان برخاستیم