بر دست و پای بند گرانی نهاده از غالب دهلوی غزل 305

1 بر دست و پای بند گرانی نهاده ای نازم به بندگی که نشانی نهاده ای

2 ایمن نیم ز مرگ اگر رسته ام ز بند دلدوز ناوکی به کمانی نهاده ای

3 گوهر ز بحر خیزد و معنی ز فکر ژرف بر ما خراج طبع روانی نهاده ای

4 تا در امید عمر به پندار بگذرد از لطف در حیات نشانی نهاده ای

5 تا خسته بلا نبود بی گریزگاه در مرگ احتمال امانی نهاده ای

6 رازست، گر دلی به جفایی شکسته ای دارست، گر سری به سنانی نهاده ای

7 دوزخ به داغ سینه گدازی نهفته ای قلزم به چشم اشک فشانی نهاده ای

8 بر هر دلی فسون نشاطی دمیده ای بر هر تنی سپاس روانی نهاده ای

9 هر دیده را دری به خیالی گشوده ای هر فرقه را دلی به گمانی نهاده ای

10 غالب ز غصه مرد همانا خبر نداشت کاندر خرابه گنج نهانی نهاده ای