1 روی تو ای دلفروز گر نه چو ماهست زلف سیه زو چرا بدر دو تا هست

2 روی چو ماه تو گر چه مایهٔ نور است موی سیاه تو گر چه اصل گناهست

3 شاه بتانی و عاشقانت سپاهند ماه زمینی و آسمانت کلاهست

4 رسم چنانست که ماه راه نماید چونکه ز ماه تو خلق گمشده راهست

5 موی سپیدم ز اشک سرخ چو خونست روی امیدم ز رنج عشق سیاهست

6 حال تو ای ماه روی چیست که باری دور ز روی تو حال بنده تباهست