در روی چه خورشید تو دیدن از فیض کاشانی غزل 342

1 در روی چه خورشید تو دیدن نگذارند گرد سر شمع تو پریدن نگذارند

2 از بدر جبین تو هلالی ننمایند گل گل شکفد زان رخ و چیدن نگذارند

3 صد بار نظر افکنم آن سوی و مکرر از شرم و حیای تو رسیدن نگذارند

4 لعل تو مگر خمر بهشتست که کس را زان باده درین نشاه چشیدن نگذارند

5 با آب حیات است که جز خضر خط تو کس را بحوالیش چریدن نگذارند

6 تا تیغ زدی جان طلبی قاعدهٔ کیست بسمل شدگانرا بطپیدن نگذارند

7 در دام تو افتاد دل فیض و مر او را زین سلسله تا حشر رهیدن نگذارند