در راه تا رود ز من آن نازنین از قدسی مشهدی غزل 29

1 در راه تا رود ز من آن نازنین جدا دستش جدا عنان کشد و آستین جدا

2 چون بر نشان پای تو مالم رح نیاز نتوان چو سایه کرد مرا از زمین جدا

3 از لذت خدنگ ستم عضوعضو من هریک کنند شست ترا آفرین جدا

4 هم عاشق وفایم و هم بنده جفا دارم به سینه داغ جدا بر جبین جدا

5 من ترک عالمی ز برای تو کرده‌ام از من مشو برای دل آن و این جدا

6 قدسی ندید دولت وصلت به خواب هم از چون تویی فتاده کسی این چنین جدا