1 بر عقل فلک پیما ترکانه شبیخون به یک ذره درد دل از علم فلاطون به

2 دی مغبچه ئی با من اسرار محبت گفت اشکی که فرو خوردی از بادهٔ گلگون به

3 آن فقر که بی تیغی صد کشور دل گیرد از شوکت دارا به از فر فریدون به

4 در دیر مغان آئی مضمون بلند آور در خانقه صوفی افسانه و افسون به

5 در جوی روان ما بی منت طوفانی یک موج اگر خیزد آن موج ز جیحون به

6 سیلی که تو آوردی در شهر نمی گنجد این خانه بر اندازی در خلوت هامون به

7 اقبال غزل خوان را کافر نتوان گفتن سودا بدماغش زد از مدرسه بیرون به