روی بپوش ای قمر خانگی از سعدی شیرازی غزل 592

1 روی بپوش ای قمر خانگی تا نکشد عقل به دیوانگی

2 بلعجبی‌های خیالت ببست چشم خردمندی و فرزانگی

3 با تو بباشم به کدام آبروی یا بگریزم به چه مردانگی

4 با تو برآمیختنم آرزوست وز همه کس وحشت و بیگانگی

5 پرده برانداز شبی شمع وار تا همه سوزیم به پروانگی

6 یا ببرد خانه سعدی خیال یا ببرد دوست به همخانگی