بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانه‌ای از نیر تبریزی غزل 128

1 بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانه‌ای ترسم فتد به خرمن ماهت زبانه‌ای

2 دارم بدل دو دست که آنچشم جانشکار جز من بتیر خویش نیاید نشانه‌ای

3 تنها نه من ز جور تو بیخانمان شدم نگذاشت آتش تو در این شهر خانه‌ای

4 بر بوی زلف خم بخمت با گلاب اشگ چشمم کند ترا زمژه هر لحظه شانه‌ای

5 گویی بهانه ریزد خونم بمزد شست چشمت اگر بدست نیارد بهانه‌ای

6 آنروز داد مژدۀ ویرانگی مرا بوم غمت که ساخت بدل آشیانه‌ای

7 هر سو که بنگرم همه تیریست بر کمان حیران دل رسیدۀ من در میانه‌ای

8 زاهد مرا بسبحۀ صد دانه پانه بست خال لبت کشید بدامم ز دانه‌ای

9 مطرب بر اهواره ز من بر به بزم شاه امشب از این چکامۀ نیرّ ترانه‌ای