بر سین سریر سر سپاه آمد از سنایی غزنوی رباعی 240

1 هر زمان از عشقت ای دلبر دل من خون شود قطره‌ها گردد ز راه دیدگان بیرون شود

2 گر ز بی صبری بگویم راز دل با سنگ و روی روی را تن آب گردد سنگ را دل خون شود

1 هر کو به خرابات مرا راه نماید زنگ غم و تیمار ز جانم بزداید

2 ره کو بگشاید در میخانه به من بر ایزد در فردوس برو بر بگشاید

1 تا کی کنم از طرهٔ تو فریاد تا کی کشم از غمزهٔ تو بیداد

2 یک شهر زن و مرد همی باز ندانند فریاد من از خنده و بیداد تو از داد