بر خوان ما نمک به ملاحت از نظیری نیشابوری غزل 264

1 بر خوان ما نمک به ملاحت نشد لذیذ صدبار تا نسوخت جراحت نشد لذیذ

2 هرکس به می نداد ردای تکلفی در کام او شراب اباحت نشد لذیذ

3 در بحر و بر بجز الم تلخ و شور نیست جز بر امید سود سیاحت نشد لذیذ

4 تاجر به عشق خانه به دریا شناور است محنت جز از تصور راحت نشد لذیذ

5 رخسار خوب را به وفا قدر و قیمت است بی میوه بوستان به مساحت نشد لذیذ

6 تا صبحدم نزد نمکی بر جراحتم با آن کمال حسن و صباحت نشد لذیذ

7 لذت ورق ز کلک «نظیری » گرفته است در نامه ها سخن به فصاحت نشد لذیذ