بر دل تنگ ما فضای جهان از فیض کاشانی غزل 719

1 بر دل تنگ ما فضای جهان تیره شد از کشاکش تن و جان

2 تن خراست و علف همیخواهد جان چو عیسی خدایرا جویان

3 دل ما صورتان بی معنی در میان دو ضد شده حیران

4 کار هر روز ما نیاید راست یا غم جان خوریم یا غم نان

5 گر بجان میرویم کو پر و بال ور بتن می تنیم حیف از جان

6 بخیه بر آن زنیم این بدرد ور بدوزیم این بدرد آن

7 گر کم این نهیم کو آن صبر ور کم آن نهیم وای بر آن

8 زینغم جانگداز در رنجیم در بلا مانده‌ایم سر گردان

9 تا بکی سر نهیم بر زانو چند پیچیم پای در دامان

10 چون زید کس بزخم بی مرهم چون کند کس بدرد بی درمان

11 مرگ کو تا که وارهیم ز تن عشق کوتا که بگذریم ز جان

12 یا مماتی که نیست گردد این یا حیاتی که جمله گردد آن

13 ساقیا ساقیا بده قدحی تا بیابیم زین کشاکش امان

14 بگذریم از سر مکان و مکین در نوردیم این زمین و زمان

15 تا به بینیم عالمی یکدست جان شده‌ تن در آن و تن هم جان

16 هر دو با هم یکی شده آنجا آن بود این و این بود هم آن

17 عالمی بی تزاحم اضداد خوش بجنبیم اندر امن و امان

18 سخنت چون بمأمن انجامید بس کن ای فیض گفتگو و بمان