بر آسمانم آه ز ظلم بتان از فضولی بغدادی غزل 157

1 بر آسمانم آه ز ظلم بتان رسید آه این چه ظلم بود که بر آسمان رسید

2 در سینه داشتیم نهان شوق غمزه ات کردیم فاش کار و چو بر استخوان رسید

3 چشم از کمان ابروی او بر نداشتیم بر ما هزار تیر ملامت ازان رسید

4 تیر بپایم زده وه چه گویمت کز دست تو چها بمن ناتوان رسید

5 دارم هوای وصل تو اما چه فائده جایی که قدر تست کجا می توان رسید

6 گر آفتی رسید بگل ز آه بلبلست ای بی خبر مگو که ز باد خزان رسید

7 ای دل چرا سر از غم جانان نمی کشی تا کی کشد غم تو فضولی بجان رسید