بر جان، شرار عشفت، خوش از شاطرعباس صبوحی غزل 72

1 بر جان، شرار عشفت، خوش می‌کشد زبانه باور نداشت بختم، این دولت از زمانه

2 دیشب دل پریشم، تا صبح، شکوه می‌کرد گاهی ز دست زلف، گاهی ز دست شانه

3 خواهم که چون سکندر، گرد جهان بگردم شهد لبت بنوشم، آب بقاء بهانه

4 فرهاد، بهر شیرین، گر کَند جوئی از شیر من کرده‌ام ز دیده، سیلاب خون روانه

5 وقت صبوحی آمد ای ساقی سحر خیز برخیز تا بنوشیم، از این می شبانه