روی بنما و مرا گو که ز جان از حافظ شیرازی غزل 257

1 روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر پیش شمع آتش پروانه به جان گو درگیر

2 در لب تشنه ما بین و مدار آب دریغ بر سر کشته خویش آی و ز خاکش برگیر

3 ترک درویش مگیر ار نبود سیم و زرش در غمت سیم شمار اشک و رخش را زر گیر

4 چنگ بنواز و بساز ار نبود عود چه باک آتشم عشق و دلم عود و تنم مجمر گیر

5 در سماع آی و ز سر خرقه برانداز و برقص ور نه با گوشه رو و خرقه ما در سر گیر

6 صوف برکش ز سر و باده صافی درکش سیم در باز و به زر سیمبری در بر گیر

7 دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش بخت گو پشت مکن روی زمین لشکر گیر

8 میل رفتن مکن ای دوست دمی با ما باش بر لب جوی طرب جوی و به کف ساغر گیر

9 رفته گیر از برم و زآتش و آب دل و چشم گونه‌ام زرد و لبم خشک و کنارم تر گیر

10 حافظ آراسته کن بزم و بگو واعظ را که ببین مجلسم و ترک سر منبر گیر