عمریست که از بنفشه و از فضولی بغدادی رباعی 75

1 نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفا بی دوا دردی کزین درگه نمی یابد دوا

2 بود بی دردی مرا مانع ز ذوق وصل او بنده دردم که شد سوی تو دردم رهنما

1 من به غم خو کرده‌ام جز غم نمی‌باید مرا ور ز غم ذوقی رسد آن هم نمی‌باید مرا

2 گر گریزانم ز خود در دشت عزلت دور نیست وحشیم جنس بنی‌آدم نمی‌باید مرا

1 رسید عید که عقد ملال بگشاید در فرح بکلید هلال بگشاید

2 رسید وقت که دوران ز وقت خوشحالی دری بروی دل اهل حال بگشاید