آه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1001

1 آه در آن شمع منور چه بود کآتش زد در دل و دل را ربود

2 ای زده اندر دل من آتشی سوختم ای دوست بیا زود زود

3 صورت دل صورت مخلوق نیست کز رخ دل حسن خدا رو نمود

4 جز شکرش نیست مرا چاره‌ای جز لب او نیست مرا هیچ سود

5 یاد کن آن را که یکی صبحدم این دلم از زلف تو بندی گشود

6 جان من اول که بدیدم تو را جان من از جان تو چیزی شنود

7 چون دلم از چشمه تو آب خورد غرقه شد اندر تو و سیلم ربود