آه ازین ناز و دلبری از بابافغانی شیرازی غزل 134

1 آه ازین ناز و دلبری که تراست وین جفا و ستمگری که تراست

2 شاید ار آدمی پرستد بت زین همه ظلم و کافری که تراست

3 ایدل آشفتگی دراز کشید رشته در دست آن پری که تراست

4 تشنه لب جان دهی بخاک ایدل زین خیال سکندری که تراست

5 بی سر و پا کند فغانی را این تراش قلندری که تراست