1 آه ناکام چه مقدار توان خون خوردن زین دو دم زندگیی تا به قیامت مردن

2 داغ یأسم‌که به‌کیفیت شمع است اینجا آگهی سوختن و بستن چشم افسردن

3 فرصت هستی از ایمای تعین خجل است صرفهٔ نقد شرر نیست ‌مگر نشمردن

4 پارسایی چقدر شرم فضولی دارد بال سعی مگس و ناله به عنقا بردن

5 مشت خاکیم‌کمینگاه هوایی‌که مپرس چه خیالست به پرواز عنان نسپردن

6 دل تنک حوصله و دشت تعلق همه خار یا رب این آبله را چند توان آزردن

7 چه توان کرد به هر بی‌جگری‌ها بیدل ناگزیریم ز دندان به جگر افشردن