افسر به قبادی ده و خاتم از نظیری نیشابوری غزل 354

1 افسر به قبادی ده و خاتم به جمی بخش از دام به ما پیچی و از زلف خمی بخش

2 زین کعبه نشینان گره دل نگشاید توفیق نگاهی ز غزال حرمی بخش

3 عفو تو پسندیده ام و کیش برهمن یا حورلقایی برسان یا صنمی بخش

4 تا سجده کنم نقش پی راست روان را زین قوم سراغم به نشان قدمی بخش

5 ما سوختگان را به جگر آب نباشد کافی به سرشکی ده و بحری به نمی بخش

6 آن شیشه که بر طاق بلندست فرود آر زان باده که دستی نرسیدست دمی بخش

7 بر خوان تو امساک نباشد جگری ده مرسوم تو نقصان نپذیرد کرمی بخش

8 غم های تو آسوده کند عالم و گوید گر غم به کسی می دهی این گونه غمی بخش

9 گر دیده ام از فکر تو محجوب نظرها با عشق که گفتست کز آتش ارمی بخش

10 تنهایی و خلوت طلبد عشق «نظیری » این خیل و خدم را به امیر حشمی بخش