ای که نام اشنوده باشی خسرو از سیف فرغانی غزل 12

1 ای که نام اشنوده باشی خسرو پرویز را رو سفر کن تا ببینی خسرو تبریز را

2 بی گمان عاشق شدی شیرین برو فرهاد وار گر بدی از لطف و حسن آن مملکت پرویز را

3 آفرین بر مادر گیتی و بر طبعش که او نام خسرو کرد این شیرین شورانگیز را

4 لایق این مرتبه شیرین تواند بود و بس گر شکر چین در خور ست این لعل شکر ریز را

5 هر شبی از پرتو خود شمع بر بالین نهد آفتاب روی او مر صبح بیگه خیز را

6 غالیه ارزان شود هرگه که مشک افشان کند بر تن همچون حریر آن شعر عنبر بیز را

7 چشم بیمارش چوبی پرهیز ریزد خون خلق تن درستی کی بود بیمار بی پرهیز را

8 نزد مستان شراب عشق او تیره است آب با لب میگون او صهبای دردآمیز را

9 سیف فرغانی مدام از فتنه حسنش بود منتظر همچون شهیدان روز رستاخیز را