ای لاله ای چراغ از اقبال لاهوری زبور عجم 133

1 ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ در من نگر که میدهم از زندگی سراغ

2 ما رنگ شوخ و بوی پریشیده نیستیم مائیم آنچه می رود اندر دل و دماغ

3 مستی ز باده میرسد و از ایاغ نیست هر چند باده را نتوان خورد بی ایاغ

4 داغی به سینه سوز که اندر شب وجود خود را شناختن نتوان جز به این چراغ

5 ای موج شعله سینه بباد صبا گشای شبنم مجو که میدهد از سوختن فراغ