1 ای سخن پرور ز نظم خویشتن غافل مشو نیست فرزندی درین عالم ازین بهتر ترا

2 گر بود در وی فسادی قابل اصلاح هست سر نمی پیچد ز حکمت هست فرمان بر ترا

3 نیست آن خودکام فرزندی که هر ساعت دهد با تقاضاهای رنگارنگ درد سر ترا

4 سالها بس باشدش گسوت ز کاغذ پاره وز خز و اطلس نباید کرد صرف زر ترا

5 می خورد دایم غذای خود ز بستان دوات نیست مطلق غصه شیر و غم شکر ترا

6 می رود هر جا که باشد بی متاع و بی ملال رفته رفته می کند مشهور بحر و بر ترا