ای غلام بر سیمین تو زرین از نیر تبریزی غزل 118

1 ای غلام بر سیمین تو زرین کمران خاکسار کف پای تو سر تا جوران

2 بکدامین طرف آرم بتماشای تو روی اینهمه جلوۀ روی تو کران تا بکران

3 دست امید مکن کونهم از حلقۀ زلف که دراز است ره عشق و من از نو سفران

4 جای عذر است چگویم بتو ای ناصح پیر که نداری جز از عشوۀ شیرین پسران

5 شیشۀ دردکشان میشکنی زاهد باش تا بدیوان خرابات رسم جامه دران

6 می نگفتم مده ایدیده که خونگیر شوی دامن دل بکف غمزّ بیداد گران

7 دل زآرایش سجاده کشان گشت ملول ایخوشا خرقۀ آلودۀ شوریده سران

8 پایۀ همت منظور بلند است دریغ کانصفا نیست در آئینۀ کوته نظران

9 واعظانرا سر خود خواهی اگر درد نداشت بالله ار سینه زدی اینهمه سنک دگران

10 جلوۀ تا دهمت جان ز سبکروحی شوق سر بزیر قدم و دیده برویت نگران

11 کفر رندان نظر باز حدیثی است قدیم نیرّا تازه کن ایمان ز لب سیمیران