ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2091

1 ای هفت دریا گوهر عطا کن وین مس‌ها را پرکیمیا کن

2 ای شمع مستان وی سرو بستان تا کی ز دستان آخر وفا کن

3 بگریست بر ما هر سنگ خارا این درد ما را جانا دوا کن

4 ای خشم کرده دیدار برده این ماجرا را یک دم رها کن

5 احسان و مردی بسیار کردی آن مردمی را اکنون دو تا کن

6 ای خوب مذهب ای ماه و کوکب در ظلمت شب چون مه سخا کن

7 درد قدیمی رنج سقیمی گرد یتیمی از ما جدا کن

8 گر در نعیمم در زر و سیمم بی‌تو یتیمم درمان ما کن

9 من لب ببستم در غم نشستم بگشای دستم قصد لقا کن