ای بت پسته دهن وقت تو چون از سیف فرغانی غزل 318

1 ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش عیش تلخ من ازآن چشم چو بادامت خوش

2 بگل روی خود ایام مرا خوش کردی باد چون موسم گل جمله ایامت خوش

3 می کنم ناله زعشق تو چو بلبل که مرا همچو اندام گل آمد گل اندامت خوش

4 با رهی گربکنی سرکشی و نازت خوب در سماع ار بروی جنبش وآرامت خوش

5 دوش بخت من شوریده درآمد از خواب مژده یی داد بمن راست چوپیغامت خوش

6 کز می عشق اگر چند دهانت تلخ است عاقبت همچو لب خویش کند کامت خوش

7 گرچه در عشق بسی رنج کشیدی زآغاز رو که چون قصه یوسف شود انجامت خوش

8 بود باید زبرای شب وصلش امروز با غم هجر وی ای خواجه بناکامت خوش

9 ای زانعام تو خلقی شده بی اندیشه چند باشیم باندیشه انعامت خوش

10 سیف فرغانی از ذکر تو ایام مرا می کند همچو دل خویش بدشنامت خوش