1 ای از آن طرّه سرافکنده خانه عالمی برافکنده

2 وی بدان چشم و غمزه خونریز عالمی را ز پا در افکنده

3 آه از آن قامت بلند که هست سرو در پهلویش سرافکنده

4 ای ز شعر سیاه مشکین بوی بر رخ ماه معجر افکنده

5 بر قمر شام پر ز چین بسته بر سمن دام عنبر افکنده

6 چشم من ساغر است و ساقی شوق اشک چون می به ساغر افکنده

7 دل من مجمر است و خادم عشق عود غم را به مجمر افکنده

8 حدّ حسنت ز وهم بیرون است مرغ دل در طلب پر افکنده

9 بحر گشته ست نام چشم جلال در جهان بس که گوهر افکنده