1 ای خسروی که بر درذهن توروح قدس خود را بخیلتاشی تعریف میدهد

2 خادم نه ناقدی است که در رشته سخن یکسان چو آسمان سره و زیف میدهد

3 باوی بصرف تهنیت امروز نقدهاست وان جمله را کمال تو تزییف میدهد

4 زین شیوه خود نفس نتوان زد که قدر تو تشریف را ز مرتبه تشریف میدهد