ای خسروی که درگه قدر از ظهیر فاریابی قطعه 107

1 ای خسروی که درگه قدر تو را سپهر تا روز حشر مقصد اهل زمانه کرد

2 غوغای فتنه دست به جایی که بر گشاد حزم تو دفع آن به سر تازیانه کرد

3 پرواز کرد گرد جهان طایر جلال تا در پناه دولت تو آشیانه کرد

4 در خون بدسگال تو حزم بهانه جوی هر قصد بد که آن بتوان بی بهانه کرد

5 چون طاق کبریای تو اقبال برکشید از طاق آسمانش قضا آستانه کرد