ای کعبه که گردت ننشیند از نظیری نیشابوری غزل 144

1 ای کعبه که گردت ننشیند به صفا هیچ جایی که عطای تو بود کفر و خطا هیچ

2 نرخ نظر حسن قبول تو بلند است ریزیم دل ار بر سر دل تا به سما هیچ

3 با قهر تو علت نه و با مهر بهانه آن را که مراد تو بلا خواست دعا هیچ

4 گر بهره ای از خلق و سرشت تو ندارند خاک پی روح القدس و آب بقا هیچ

5 عشق تو مرا از بت و زنار برآورد آن را که تو کردی طلب اعراض و رضا هیچ

6 با آن که ز پی چشم عزیزان نگران بود رفتیم و نکردیم نگاهی به قفا هیچ

7 کونین چه کار آیدم ار با تو نباشم بی دولت وصل تو نعیم دو سرا هیچ

8 کم حوصلگی از طرف ماست وگرنه از بحر نوالت نشود کم به عطا هیچ

9 از توست که این زمزمه با طبع «نظیری » است بانگی که نباشد نکند کوه صدا هیچ