ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر از قصاب کاشانی غزل 167

1 ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر محراب دعا گوشه ابروی رفوگر

2 چون قطره شبنم که نشیند به رخ گل دیدم عرق‌آلوده گل روی رفوگر

3 این رهزن صد قافله یا هاله ماه است یا سرزده خط از رخ نیکوی رفوگر

4 از بهر رفوکاری‌اش افتاده شب و روز صد پاره دل بر سر زانوی رفوگر

5 گر بند قبا جانب گلزار گشاید گلزار معطر شود از بوی رفوگر

6 بیرون ز کفم شد دل و دین آخر و گشتم قصاب اسیر قد دلجوی رفوگر