ای بت زنجیر از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 47

1 ای بت زنجیر جعد، ای آفتاب نیکوان طلعت خورشید داری، قامت فردوسیان

2 نافرید ایزد زخوبان جهان چون تو کسی دلربا و دلفریب و دلنواز و دلستان

3 گرت خوانم ماه، ماهی، ورت خوانم سرو،سرو گرت خوانم حور، حوری، ورت خوانم جان، چو جان

4 مشک جعد و مشک خط و مشک ناف و مشکبوی خوش سماع و خوش سرود و خوش کنار و خوش زبان

5 روت از گل درج دارد، درجت از عنبر طراز مشکت از مه نافه دارد، ماهت از مشک آسمان

6 هم بت زنجیر جعدی، هم بت زنجیر زلف هم بت لاله جبینی، هم بت لاله رخان

7 ای روان و جان من دایم ز تو با خرمی ای سرا و باغ من دایم ز تو چون بوستان